از دوست داشتن
دردم از شعر است و درمان نیز هم... غزل قراگزلو با همه ی دل تقدیم می کنداز دوست داشتن
دردم از شعر است و درمان نیز هم... غزل قراگزلو با همه ی دل تقدیم می کنداشک های اسلحه
دلتنگی هایم را فشنگ می کنم
و در اسلحه می گذارم
تو رانشانه می روم که آینه ی تمام قد منی
همسنگر نه...
هم سرنوشتم
بگذار خون بچکد تا مگر میان خاکستریِ جنگ،
یادی کنیم از
سیب ها و انارهای باغ کودکی
شمعدانی های حیاطِ خانه
و لبهای سرخِ "او"...
خون می چکد و می اندیشم گل های دامنش این بار به کدام سو می رقصند؟...
دلتنگی هایمان تمام شد
و پوکه های بر زمین ریخته
اشک های اسلحه اند.
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد